Υπομονή-Μακροθυμία

Ανοίγοντας το λεξικό βλέπουμε άτι η υπομονή είναι η ικανότητα κάποιου να ανέχεται, να εγκαρτερεί, να μη δυσανασχετεί και να μη βιάζεται. Και η μακροθυμία, το να έχει κάποιος υπομονή, καρτερικότητα, ανεξικακία και επιείκεια.

Η δοξασμένη σημαία

“Σεις εκ του Θεού είσθε, τεκνία, και ενικήσατε αυτούς.

διότι μεγαλύτερος είναι Εκείνος όστις είναι εν υμίν,

παρά όστις είναι εν τω κόσμω”.

(Α΄ Ιωάννου δ΄4)

Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο φυλάσσονται σήμερα δεκάδες σημαίες. Η σημαία δεν είναι μόνο ένα κομμάτι ύφασμα. Είναι σύμβολο, ενσαρκώνει μία ιδέα, αντιπροσωπεύει μια Ιστορία και μια συνείδηση. Οι δεκάδες αυτές σημαίες, είναι όλες ιστορικά τεκμήρια από τους αγώνες της νεότερης Ελλάδας. Έχουν διάφορα σχέδια και εμβλήματα, σχεδόν όλες γαλανόλευκες και με το σταυρό επάνω τους. Άργησε αρκετά να επισημοποιηθεί η σημαία όπως την έχουμε σήμερα. Από τη σημαία τού πυρπολητή Κανάρη μέχρι την κυανόλευκη του υποβρυχίου Παπανικολής και του οχυρού Ρούπελ, οι σημαίες μιλούν με την όψη τους για το δοξασμένο παρελθόν τους. Στον πρώτο εορτασμό μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή παρήλασαν σημαίες από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ήταν οι περισσότερες διάτρητες, ματοβαμμένες, πολλές κουρελιασμένες, που με θυσία τις διέσωσαν κάποιοι πολεμώντας για την ελευθερία μας.

Εμείς, τα παιδιά του Θεού, πόσο ψηλά κρατάμε τη σημαία του Χριστού; Είμαστε οι στρατευμένοι της αγάπης Του. Θα δώσουμε τις πνευματικές μας μάχες στο περιβάλλον το κοσμικό που βρισκόμαστε. Μπροστά στους αντίθετους συγγενείς, στην ειρωνεία των συναδέλφων, στην ψυχρότητα των γνωστών, ας μην υποστείλουμε τη σημαία του Κυρίου μας. Τόσα και τόσα αδέρφια μας ανά τους αιώνες έδωσαν το αίμα τους για να κρατήσουν τη σημαία του Ευαγγελίου καθαρή, ας μην την μολύνουμε εμείς με συμβιβασμό και χλιαρότητα σήμερα

Τι περιμένεις;

“Εν καιρώ δεκτώ επήκουσά σου,

και εν ημέρα σωτηρίας σε εβοήθησα.

ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος,

ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας.”

(Β΄ Κορινθίους ς΄ 2)

Κάποιος αισθάνθηκε μια ενόχληση στα μάτια του και πήγε στο γιατρό. Αυτός, αφού τον εξέτασε με προσοχή του είπε κάτι σκληρά λόγια, μα όμως έπρεπε να τα προσέξει, γιατί ήτανε ο μόνος δρόμος που του έμενε. "Το πολύ σε 6 μήνες θα είσαι τελείως τυφλός. Προσπάθησε στο διάστημα αυτό να μάθεις κάποιο όργανο για να μην πεινάσεις". Έτσι κι έγινε. Τον άνθρωπο αυτό, τυφλό οργανοπαίκτη στην Αθήνα, μου τον έδειξε ένας φίλος μου.

Όταν ο κατάλληλος καιρός περάσει και συ δεν κινηθείς και δεν ενεργήσεις όπως θα έπρεπε, έχεις διπλό πόνο μέσα στην καρδιά σου. Από τη μια μεριά έχασες κάτι που θα μπορούσες να το είχες κερδίσει, και από την άλλη έχεις και το βάρος της αφροσύνης και την επιτίμηση του εαυτού σου, για την κουτή συμπεριφορά σου. Διπλό το βάρος. Λοιπόν, και μην αμφιβάλλεις γι' αυτό, τώρα είναι καιρός να ασχοληθείς με το θέμα της σχέσης σου με το Θεό. Είναι κάτι που δεν μπορεί ακίνδυνα να μένει σε μια εκκρεμότητα. Ο Θεός σε αγαπά και σου προσφέρει μαζί με την αγάπη Του και τη σοφία Του, τη βοήθειά Του και ζωή αιώνια απαλλαγμένη από αγωνίες και φόβους και από το βάρος της ένοχης συνείδησής σου. Τι περιμένεις; "Καιρός παντί πράγματι". Είναι θέμα που θέλει προσοχή και αποφασιστικότητα. Γιατί ο καιρός περνάει, δεν θα καθίσει να σε περιμένει, μα θα κυλήσει και θα φύγει. Και αν εσύ δεν ενεργήσεις, τότε χάνεις για πάντα την ευκαιρία.

Κύριέ μου, ήμουν κι εγώ παγιδευμένος στις απόψεις μου, στη γνώμη μου, στον εγωισμό μου, μέχρι που ένιωσα χαμένος και αποτυχημένος μακριά Σου. Ευχαριστώ που το 'κανες εγκαίρως, να μου αποκαλυφθείς, να με φωτίσεις.